Sławetny ostry charakter Oriany Fallaci odwracał uwagę od jej talentu i odwagi, dzięki którym została najsłynniejszą włoską dziennikarką i pisarką dwudziestego wieku.

Urodziła się w ubogiej rodzinie antyfaszystów, dorosła w przyspieszonym tempie w warunkach wojny i ruchu oporu, kiedy tylko zdała maturę, postarała się o pracę w redakcji gazety. W krótkim czasie weszła przebojem do świata dziennikarstwa, zdominowanego dotąd przez mężczyzn. Odkryła Amerykę lat 50., zaprzyjaźniła się z gwiazdami Hollywood i kosmonautami z bazy NASA. W latach 60. zamieszkała w Nowym Jorku, żeby być stale w centrum świata informacji. W 1967 roku jako jedyna włoska dziennikarka pojechała do Wietnamu, żeby móc wreszcie pisać o polityce na swój sposób. Stawiła czoła najpotężniejszemu człowiekowi tamtej epoki, Kissingerowi, zyskując sobie światową sławę, co stało się trampoliną dla jej powieści napisanych w dojrzalszym wieku. W życiu prywatnym uparcie domagała się prawa do życia bez tabu, jak mężczyźni "bo i my mamy pragnienia; tak samo jak oni".

Na podstawie niepublikowanych dotąd dokumentów i rozmów z ludźmi, którzy znali osobiście Orianę Fallaci, Cristina De Stefano nakreśliła wizerunek kobiety naszych czasów, odważnej, ceniącej nade wszystko wolność przy dokonywaniu wszelkich wyborów. Kobiety, która często budziła kontrowersje, która jednak mogła o sobie powiedzieć: "Nie wiem, czy jestem dobra w tym, co robię. Wiem, że ciężko pracuję i mam godność. Dowodzi tego całe moje życie".

[Sonia Draga, 2014]