„Sztuka Trzech Miłości. Rzecz o miłości ziemskiej i Uniwersalnej” napisana przez Navisa Norda traktuje o jednym z najważniejszych zagadnień egzystencjalnych człowieka – o Miłości. Ale stwierdzenie takie byłoby uproszczeniem. Ta niepowtarzalna pozycja mówi o trzech Miłościach:
o miłości między kobietą i mężczyzną, która może stać się podstawą do budowania spełniającego miłosnego związku, o życzliwym nastawieniu do drugiego człowieka, które pozwala dostrzec to, co w nim niepowtarzalne (jego indywidualny rdzeń, najgłębszą istotę) oraz o Miłości do Absolutu. A jednak te trzy miłości są w istocie jednym – Miłością.

Nie jest to jednak, jak mogłoby się wydawać, klasyczna publikacja religijna. W żadnym razie nie jest też pełna wzniosłych słów i ideałów. Nie jest również klasycznym dziełem naukowym. A już absolutnie, w żadnym wypadku nie ma w niej nic z beletrystyki.

To książka mądra i głęboka, ale trudna do zaklasyfikowania. Trudność przedstawienia specyfiki tej fascynującej pozycji polega na tym, że nie jest ona podobna do żadnej innej. To niezwykle trzeźwo napisany traktat, uczący obserwacji siebie i innych. Ale nie powierzchownej, ograniczonej do zewnętrznych zachowań i świadomych emocji. Obserwacji głębszej, takiej, do której odnosiła się maksyma filozofów starożytnej Grecji: „poznaj samego siebie”. Uwzględnia również psychologiczną wiedzę o człowieku, opartą na wynikach badań empirycznych.

„Sztukę Trzech Miłości” napisał Navis Nord, który z wykształcenia jest filozofem, z powołania mistykiem, a z doświadczenia zawodowego trenerem biznesu. Dysponuje więc rzetelnością myślenia, wnioskowania i analizy oraz umiejętnością precyzyjnego posługiwania się językiem charakterystycznymi dla filozofa, wglądem i duchowym doświadczeniem mistyka oraz zakorzenieniem w rzeczywistości trenera biznesu.

W pierwszym rozdziale przedstawione są konsekwencje budowania związku miłosnego między kobietą i mężczyzną w oparciu o namiętność i ekscytację. Jedną z nich jest nieuchronne wygasanie namiętności, o czym wiedzą pary o długoletnim stażu. Navis pokazuje jednak, jak wykorzystać tę falę namiętności do przeniesienia związku miłosnego na wyższy poziom, aby wraz z upływem czasu nie tylko nie słabł, ale stawał się coraz bardziej żarliwy. Ostatni rozdział traktuje natomiast o Płomiennej Miłości będącej tęsknotą wielu kobiet i mężczyzn. Miłości głębokiej i trwałej, która kiedy zapłonie, nie pozwala pozostać takim samym… A więc o najgłębszej i najwspanialszej Miłości, jaka możliwa jest między kobietą a mężczyzną.

W innych rozdziałach czytelnik dokonuje (czasem bolesnej) konfrontacji z tymi siłami w człowieku (a więc w nim samym), które niszczą miłość.

Wiele miejsca autor poświęcił zagadnieniu Miłości Relacyjnej, to znaczy takiej relacji z drugim człowiekiem, drugą czującą istotą, która odrzucając interesy i korzyści, uprzedzenia i stereotypy, wszystko, co stoi na przeszkodzie prawdziwego spotkania – umożliwia widzenie najgłębszej, niepowtarzalnej istoty drugiego człowieka; widzenie go takim, jakim może się on stać, realizując prawdziwego siebie. Rozwijaniu zdolności do Miłości Relacyjnej służy przedstawiona w książce technika Medytacji na Miłość Relacyjną.

O tym i o wielu innych ważnych egzystencjalnie kwestiach traktuje „Sztuka Trzech Miłości” Navisa Norda. Jedno można stwierdzić na pewno. To książka tak niepowtarzalna, a jednocześnie inspirująca, że nie sposób w kilku zdaniach zrelacjonować ani czym, ani o czym ona jest. Książka mądra, inspirująca i zmuszająca do wglądu w siebie. Wielopoziomowa jak przedmiot, którego dotyczy: Miłość. Miłość, a więc to, co przyjmujemy „sercem” jako coś nam najbliższego, a zarazem takiego, co będąc nieograniczonym jak Wszechświat, umysłem jest nie do objęcia.

Książka przybliża nas do odpowiedzi na pytanie, jak budować spełniające związki miłosne.