Autor w niezwykle ciekawy sposób przedstawia wkład Polaków w wysiłek zbrojny aliantów we Francji, północnej Afryce, na Środkowym i Bliskim Wschodzie, we Włoszech i w zachodniej Europie, przede wszystkim jednak przybliża polskie koncepcje strategiczne i plany, kładąc przy tym nacisk na tzw. strategię bałkańską. „Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie 1939-1946” to bowiem głównie rzecz o (geo)polityce i dyplomacji, zwłaszcza zaś o trudnych polskich kontaktach – zwłaszcza z ZSRR, ale również z Wielką Brytanią i USA. Peszke w mistrzowski sposób pokazuje gorzki los Polaków, którzy mimo ogromnego zaangażowania i daniny krwi, począwszy od Teheranu byli coraz bardziej lekceważeni przez sprzymierzeńców i stopniowo przegrywali walkę o swoją przyszłość. To tragiczna historia państwa, które padło ofiarą nie tylko agresorów, ale też sprzymierzeńców i ich wielkiej polityki.


Michael Peszke urodził się w 1932 roku w Dęblinie, gdzie jego ojciec uczył w Szkole Orląt. Opuścił kraj 17 września 1939 roku, a w 1941 roku dołączył do ojca, polskiego oficera łącznikowego w RAF Training Command, następnie zaś w Oddziale Planowania Sił Powietrznych Kwatery Głównej Naczelnego Wodza w Londynie. W Wielkiej Brytanii uczęszczał do Saint Joseph’s College w Dumfries i do John Fisher School w Purley. W 1956 roku ukończył medycynę na uniwersytecie w Dublinie. Studia podyplomowe odbył w Stanach Zjednoczonych. Doświadczenia wojenne oraz rozmowy z ojcem skutkowały wieloletnimi badaniami dziejów polskiej wojskowości, których rezultatem są liczne publikacje.

[Rebis, 2014]