Wielkimi krokami zbliża się siedemdziesiąta rocznica wybuchu powstania warszawskiego. Z tej to okazji wydawnictwa prześcigają się w wydawaniu książek o tematyce powstańczej. W większości opowiadają one o mężczyznach-powstańcach. Jednak na rynku znalazła się książka napisana przez Annę Herbich, która przedstawia rolę kobiet podczas tych dwóch miesięcy walk.

Na książkę składa się jedenaście historii. Bohaterki poza relacją z tych tragicznych wydarzeń opowiadają o tym, co robiły przed wojną i w jaki sposób traktowano je po wojnie. Pomimo tego, że pochodziły z różnych środowisk przyświecał im wspólny cel: wyzwolenie Polski. Część z nich brała aktywny udział w walkach, jako łączniczki czy sanitariuszki, część natomiast starała się za wszelką cenę uchronić swoje nowo narodzone dzieci. Każda z dziewcząt cudem przeżyła piekło tych "gorących" dni. Długo jeszcze śniły im się sceny z powstańczej Warszawy i długo bały się pukania do drzwi. Dziewczyny, jak zresztą ogólnie młodzież, wychowana w kulcie marszałka Piłsudskiego uważała udział w powstaniu za swój obowiązek. Wiedziały, że mogą zgiąć, jednak ojczyzna była dla nich najważniejsza. Dzisiaj, po latach, zgodnie mówią, że drugi raz postąpiły by tak samo.

"Dziewczyny z Powstania" to książka, którą czyta się z zapartym tchem. Autorka, wnuczka jednej z uczestniczek walk, daje możliwość swobodnego wypowiadania się swoim bohaterkom. Życiorysy powstańcze uzupełniają zdjęcia, na których widać radość, entuzjazm młodzieńczy oraz tragizm działań wojennych, bo obok strzałów i wszechobecnej śmierci toczyło się normalne życie.

Dziewczyny z powstania (Herbich Anna (Herbich-Zychowicz Anna))