Użytkownik: Lenia 30.05.2009 23:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Ewolucja z punktu widzeni... | Lenin Wielkie słowa, "w stworzenia wyższe". Kiedy to czytałam, nie posunęłam się aż do takiego stwierdzenia, wydawało mi się tylko, że były to stworzenia szczęśliwe - szczęśliwe i spokojne za życia, co w normalnym stanie się nie zdarza. Tylko jedno zwróciło moją uwage - że oni nie umieli płakać, nawet po śmierci kogoś bliskiego, i trudno mi to przyjąć jako coś "lepszego". Tak więc nie jestem pewna czy się z tobą zgadzam co do tej wyższości.
Domyślam się że mało kogo obchodzi czego jestem pewna a czego nie, ale, hm, ja lubię pisać :D
A tak w ogóle to chyba dziwnie musi być czytać tę książkę w dobie kryzysu? ;)

Użytkownik: Lenin 20.06.2009 20:42 napisał(a):
Odpowiedź na: Wielkie słowa, "w st... | Lenia W swojej recenzji (to chyba zbyt wielkie słowo) użyłem tych słów, by jakoś ukazać ironię ej książki. Narrator cały czas uważa homo sapiens za istoty gorszego gatunku, a ewolucyjnych potomków opisują wręcz z uwielbieniem. A poza tym - czyż szczęście jest celem niektórych religii?

Użytkownik: Lenia 21.06.2009 22:03 napisał(a):
Odpowiedź na: W swojej recenzji (to chy... | Lenin Niewątpliwie, religie dążą do tego, by uszczęśliwić człowieka. Albo do tego, by uwierzył, że będzie szczęśliwy, jeśli to i tamto.
Chyba różnie jest tylko z tym, że w niektórych religiach szczęście można osiągnąć za życia, a w niektórych tylko po śmierci. Od katolickiego księdza, który uczył mnie religii, usłyszałam kiedyś, że człowiek może osiągnąć stan pełnego szczęścia dopiero w niebie. Spytałam go, czy będąc żywym też można "znajdować się" w niebie - powiedział, że nie. Nie wiem, skąd on to wie tak na pewno, ale się trochę rozczarowałam.
Mnie się wcale nie podoba takie szczęście, jakie opisywał Vonnegut w "Galapagos". Najbardziej zraża mnie to, że te istoty nie były zdolne do wzruszeń, do jakichś głębszych odczuć. Takie bardziej zwierzęce niż ludzkie szczęście.