Wiktor Jerofiejew (ur. 1947) jest dziś jednym z najbardziej oryginalnych twórców współczesnej prozy rosyjskiej. Urodzony w Moskwie, wychowany w Paryżu, krytyk literacki, nowelista i eseista, profesor literatury na wielu uniwersytetach amerykańskich, przez rodzimą krytykę został kreowany na "najwybitniejszego przedstawiciela rosyjskiego postmodernizmu". Jego twórczość jest przekładana i publikowana w wielu językach europejskich. W Polsce Jerofiejew znany jest choćby z niedawno opublikowanej w przekładzie Andrzeja de Lazariego kontrowersyjnej i "skandalizującej" "Encyklopedii duszy rosyjskiej", a także z licznych publikacji w "Gazecie Wyborczej".

"Rosyjska piękność" (I oficjalne wydanie 1990) - pierwsza powieść Jerofiejewa - to tragikomiczna, nieco groteskowa "spowiedź" rosyjskiej prostytutki, która czując mistyczny imperatyw "wchłonięcia całego plugastwa świata", umyśliła sobie zbawić Rosję. W ironizującym, często wręcz kpiarskim i prześmiewczym w stosunku do własnych rodaków tekście utworu - stylizowanym na surową literacko, amatorską "pisaninę" - pobrzmiewają dalekie echa znanej tezy Dostojewskiego, iż piękno zbawia świat, lecz jej pastiszowa transformacja jest tu nietrudna do odczytania. Mit "świętej jawnogrzesznicy" realizuje się w książce Jerofiejewa m.in. poprzez graniczącą z ekshibicjonizmem bezpruderyjność wynurzeń bohaterki, która opowiada o swych najbardziej intymnych przeżyciach z niemal dziecięcą prostotą i bezpośredniością.

[Czytelnik, 2004]