Eqrem Basha jest poetą spełniającej się na jego oczach apokaliptycznej przypowieści. Opowiada ona o krainie spustoszonej przez kataklizm, w której pejzażu sterczą jedynie kamnienne wieże, kulle, zamieszkane przez samotnych ludzi. Niezwykłe ziele, rosnące tu kiedyś w ogrodzie pełnym kwiatów, którym mieszkańcy uzdrawiali swe oczy, raził grom. Jesteśmy w samym sercu Bałkanów, we wciąż otwartej kostnicy szpitala Europy, w krainie zwanej w świecie Kosowo, a wśród Albańczyków Kosove.

Krzysztof Czyżewski

[Pogranicze, 1999]