Wyobraźmy sobie przez chwilę, że każdy człowiek ma jakiś specyficzny, niewidoczny dla większości świata fetysz, którego rozpoznanie daje komuś innemu możliwość całkowitego nim zawładnięcia, pełnego podporządkowania swojej woli, zaś geniuszem, który odkrył te filie i opisał między wierszami swoich sztuk – jest nie kto inny, jak William Szekspir.

I wobraźmy sobie, że w Madrycie cała ekipa psychologów szkoli potajemnie aktorów na przynęty, które mają skusić tego czy innego nieuchwytnego przestępcę, zainteresować go sobą, zmusić, by je zaatakował – a wtedy poprzez grę niezrozumiałych, działających tylko na przedstawiciela tej konkretnej filii gestów zawładnąć jego wolą i świadomością, uczynić go potulnym jak baranek i oddać władzom Madrytu.

Taką przynętą jest właśnie Diana Blanco. Razem z nią wychodzimy na nocne polowania, szukamy, kusimy, poznajemy inne przynęty, a przede wszystkim – gramy w jednym wielkim teatrze życia.

Somoza przenosi nas w ten barwny, z pozoru dziwaczny świat, wpoiwszy nam podstawowe z kierujących nim zasad, wodzi nas za nos, wrzuca w wir wydarzeń. Wartka akcja, przetykana co rusz nawiązaniami do Szekspira, problemy, z jakimi musi się borykać główna bohaterka, a także zwalające z nóg zakończenie czynią "Przynętę" wartą uwagi pozycją dla koneserów dobrego kryminału na poziomie nieco wyższym niż "trup-śledztwo-rozwiązanie".