"Dziennik Bridget Jones" oraz "W pogoni za rozumem" po raz pierwszy czytałam kilkanaście lat temu i byłam zachwycona - podczas lektury uśmiech nie schodził mi z twarzy, co chwilę wybuchałam głośnym śmiechem. Miałam nadzieję, że Helen Fielding napisze kolejną część, ale kiedy już się doczekałam, to niestety skończyło się rozczarowaniem. Poprzednie tomy oceniłam na 6, "Szalejąc za facetem" tylko na 4,5 i zastanawiam się, czy to jednak nie za wysoka ocena. Brakowało mi przede wszystkim zabawnych fragmentów - uśmiechnęłam się zaledwie kilka razy i tylko raz zachichotałam. Zupełnie nie bawiły mnie żarty z wymiotów, wszy itp. No i do tego ten Roxter - trzydziestolatek, o którym wiadomo właściwie tylko tyle, że lubi poświntuszyć w smsach.

A to ten jeden jedyny fragment, który naprawdę mnie rozbawił:

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Czy tylko mi się wydaje, czy Fielding rzeczywiście trochę żartuje sobie z "Pięćdziesięciu twarzy Greya"? ;)