Régine Pernoud urodziła się w 1909 roku w Château-Chinon (Nièvre). Dzieciństwo i młodość spędziła w Marsylii, studia ukończyła w Aix-en-Provence, następnie École des Chartes w Paryżu, gdzie rozbudziło się jej żywe zainteresowanie średniowieczem. Od 1949 jest kustoszem Archives Nationales w Paryżu. Napisała szereg prac z zakresu średniowiecznej historii Francji, m.in. „Lumière du Moyen Age” (pierwsza jej książka, wydana w 1945 roku, za którą uzyskała nagrodę Femina-Vacaresco), „Histoire de La Bourgeoisie en France” (2 tomy), „Les Croisés” (dzieje krucjat z punktu widzenia życia codziennego), „Procès de réhabilitation” (obszerny wyciąg z akt procesu Joanny d’Arc), „La femme au temps des cathédrales” (o sytuacji kobiety w średniowieczu).

Czytelnik niniejszej serii zna już książki Pernoud „Alienor z Akwitanii” oraz „Heloiza i Abelard”. Teraz ma sposobność zapoznania się z dziejami wnuczki królowej Alienor, Blanki Kastylijskiej (1188—1252), żony Ludwika VIII Lwa i matki Ludwika IX Świętego, królów francuskich, w pewnym okresie osobiście sprawującej rządy nad krajem. Blanka zajmuje poczesne miejsce w galerii wybitnych niewiast średniowiecza, łącząc tradycyjne kobiece przymioty serca z nieprzeciętną inteligencją, przenikliwością i konsekwencją polityka, stawiającego czoło tak trudnej dla korony francuskiej epoce — epoce rywalizacji z Plantagenetami i walki z odśrodkowymi dążeniami ambitnych wasali.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989]