Planeta Ziemia! Dla jednych - to świat ogromny, nieograniczony, którego nigdy nie będą w stanie w całości poznać, zrozumieć. Jak można bowiem poznać czy zrozumieć oblicze wielkiego globu ziemskiego, gdy często nie znamy dobrze własnego kraju - nawet swego miasta? Dla innych - pyłek zagubiony we Wszechświecie! Pyłek tak nikły, że jego rola w przestrzeni kosmicznej nie jest większa niż rola pojedynczego atomu w naszym ciele! Dla innych wreszcie - Ziemia to dom, z rozmaitymi być może brakami, ale własny. Dom kryjący w sobie jeszcze wiele zagadek, ale poznany już na tyle dobrze, że można zacząć myśleć o zaznajomieniu się z jego najbliższym sąsiedztwem. Kto ma słuszność? Chyba wszyscy po trosze. I ci, dla których kula ziemska jest czymś olbrzymim, niepojętym, choć można ją dziś okrążyć samolotem ponaddźwiękowym w ciągu jednego dnia, a w rakiecie kosmicznej w 1,5 godziny. I ci, dla których już nie Ziemia, ale cała nasza Galaktyka - to olbrzymie skupisko gwiazd, świecące w pogodne noce wstęgą Drogi Mlecznej - jest tylko drobnym szczegółem, jednym z milionów podobnych układów gwiezdnych, rozproszonych w niekończącym się Wszechświecie. I ci także, co uważają, że nadszedł już czas wyprawy poza nasz glob, ci również mają rację. Bo do tych wypraw dorośliśmy. Dowodzą tego ostatnie wspaniałe wyczyny kosmonautyki światowej. Nie powinno to jednak umniejszyć zainteresowania własnym domem - planetą Ziemią. Zamieszkujemy ją przecież od tysięcy pokoleń, czerpiemy z niej wszystko, co jest niezbędne do życia i do naszego dalszego rozwoju. I choć badamy ją od wieków i poznajemy coraz dokładniej, coraz wnikliwiej - wiele jej spraw pozostaje dla nas nadal tajemnicą.

[Wiedza Powszechna, 1977]