Pierwszy tom "Pism wybranych" to ciekawa pozycja z dwóch powodów: po pierwsze, można znaleźć tu niemal wszystkie wiersze Norwida, przy czym są one bardzo dokładnie i wyczerpująco opracowane. Przypisy wyjaśniają wiele wątków, a także kontekst powstania utworów, czego nie można domyślić się z samej lektury. Możemy więc ustalić, że "Moja piosnka I" jest tak depresyjna, ponieważ wyraża stan poety bezpośrednio po rozstaniu z ukochaną. "Duch Adama i skandal" to z kolei nie abstrakcyjna wizja, ale zapis autentycznego wydarzenia, kóre zakłóciło pogrzeb Mickiewicza. Znajduje się tu także sporo ważnych wierszy powstałych poza sztandarowym cyklem "Vade-mecum" - a więc frywolne, a zarazem gorzko ironiczne "Marionetki", wspomniana depresyjna "Moja piosnka I", subtelny erotyk "Jak" (co do którego istnieją wątpliwości, czy znajdował się w słynnym zbiorze), bajkowe "Do Nikodema Biernackiego" i wiele innych, w tym nostalgiczne "Nie chcę już smutków, nie...".

Drugim ważnym elementem, jaki zachęca do poznania tej pozycji jest bogata biografia Norwida, gdzie możemy poznać kronikę jego życia rok po roku, wraz z informacjami o powstających w kolejnych latach utworach, nowych znajomościach, podróżach i wszelkich przygodach poety.