"Urodziłem się w ostatniej chwili karnawału - powiada autor - ale nie uniknąłem Popielca".

Wspomnienia Grundiga, drezdeńskiego malarza zmarłego przed kilku laty, to ciekawy dokument epoki.

Dzieciństwo i wczesna młodość autora przypadają na głodne lata pierwszej wojny światowej. Później, już jako artysta malarz, dalej klepie biedę, najpierw sam, potem z żoną. A mimo to opis tych lat jest pełen pogody i humoru. Świetnie, barwnie ukazuje Grundig środowisko cyganerii drezdeńskiej.

Wkrótce po objęciu władzy przez hitlerowców Grundig dostaje się do więzienia, potem do obozu Sachsenhausen. Opis tego okresu jest wstrząsający.

Choć autor wcale nie stara się wysunąć swej osoby na pierwszy plan, sylwetka jego rysuje się ogromnie plastycznie. Jest to postać niezwykle sympatyczna, ujmuje swą dobrodusznością, szczerością i prostotą.

[PIW, 1967]