Dzieje brytyjskiej interwencji w Rosji, rozpoczętej pod koniec I wojny światowej, długo nie cieszyły się zainteresowaniem historyków. Winston Churchill, żarliwy antykomunista, był jej głównym rzecznikiem i zwolennikiem, choć ani nie inicjatorem, ani nie architektem.

W roku 1918 brytyjskie wojska wylądowały w Murmańsku, Archangielsku i Władywostoku; pierwotnie ich celem było odtworzenie frontu wschodniego. Pod kierownictwem Winstona Churchilla siły ekspedycyjne zostały znacznie wzmocnione, rozszerzony został obszar ich działania i narzucono im donioślejsze zadanie: obalenie władzy bolszewików.

Kampania, jaką następnie prowadziły w rejonie Bałtyku, w południowej i północnej Rosji oraz na Dalekim Wschodzie - niewypowiedziana wojna - to osobliwy epizod historii brytyjskiej armii, obejmujący walki w niezwykle trudnych warunkach i niepewnym otoczeniu.

Brytyjczycy wraz z sojusznikami - rzadko otrzymując wsparcie od miejscowej ludności, na które liczyli - odnosili czasem znaczące sukcesy i dotarli nawet w pobliże Piotrogrodu.

"Krucjata Churchilla" to pierwsze wyczerpujące opracowanie na temat operacji, która - gdyby się powiodła - mogłaby odmienić losy Rosji, Europy i świata.

[Bellona, 2008]