Zofia Szymańska, z zawodu neuropsychiatra, interesowała się głównie systemem nerwowym dzieci. Studia medyczne ukończyła z wyróżnieniem w Paryżu w 1915 roku. Następnie pracowała w Moskwie, w klinice neurologicznej słynnego prof. Rossolimo. W 1918 roku wraca do kraju i tu czyni starania, by założyć w Warszawie poradnię leczniczo-wychowawczą dla dzieci niedostosowanych. Po energicznych zabiegach udaje jej się stworzyć pierwszą w Polsce Poradnię Pedologiczną (dziś powiedzielibyśmy pediatryczną). [...] Dr Szymańska organizowała także służbę zdrowia w walce z epidemiami, zakładała szpitale zakaźne na Wileńszczyźnie, pracowała w Kasie Chorych, uczestniczyła w zjazdach swojej specjalności, słowem, energią i wiedzą służyła wszystkim, którzy tego potrzebowali. W czasie wojny zamknięta wraz z rodziną w getcie warszawskim nadal radzi, pomaga. [...] A od 1945 roku znów praca od podstaw, służba potrzebującym. A kiedy ciężka choroba wyłącza dr Szymańską z czynnego życia, spisuje swe wspomnienia i tak powstaje książka "Byłam tylko lekarzem...". [...] Na kartach książki można spotkać postaci uczonych i sławnych ludzi (prof. Babińskiego, prof. Rossolimo, Janusza Korczaka, Jerzego Zawieyskiego), z którymi Zofia Szymańska się stykała, z którymi zawierała przyjaźnie, od których czerpała wiedzę. Wystarczy otworzyć książkę, jak kiedyś drzwi jej domu, aby zostać przyjacielem.

[Instytut Wydawniczy Pax, 1979]