Wydawca zachęca: "Powieść makabryczno-humorystyczna »Poluj, bo upolują ciebie: Rok z życia straaasznie wrednego gronostaja«. Przygotuj się na szok!"[1]. Książka jest rzeczywiście szokująco makabryczna. Makabrycznie nudna! W dodatku także mało zabawna. A wydawca zachęca: "Będzie strasznie i śmiesznie. Będzie krew, okrucieństwo i walka o przetrwanie. I bardzo dużo czarnego humoru..."[2]. Jest krew, ale bez okrucieństwa, zwierzęta nie są takie złe i wyrafinowane, jak mogą być ludzie. One polują, by żyć. Postacie występujące w tej książce są bardzo szkicowo opisane, jeśli ktoś liczy na to, że poczyta sobie pełnokrwiste charakterystyki lub intrygujące sceny z życia m.in.: wróbla (bardzo ostrożnego faceta), wron (dwóch braci, niezłych bandziorów), kosa (niezwykle irytującego kolesia), sowy (mrocznego łowcy), królików (w tym łatwowiernej panienki), prawdziwie świniowatych świń - to się srodze zawiedzie! W zasadzie można byłoby to powieścidełko umieścić w dziale "przyrodnicze", z podtytułem "o życiu stworzeń na skraju lasu - dla początkujących zoologów". Najlepszy z całej książki jest opis na okładce, wygląda na to, że ten, kto to napisał wprawdzie do końca tomu nie przebrnął, ale za to, w przeciwieństwie do pana Hardy'ego, umie ciekawie pisać.



---
[1] Ch. Hardy, "Poluj, bo upolują ciebie", wyd. Amber, 2008, tekst z okładki.
[2] Tamże.