"Prawo mężczyzn", powieść Maurice Druona, wybitnego współczesnego pisarza francuskiego, jest już czwartym tomem w cyklu "Królowie przeklęci". Stanowi on dalsze rozwinięcie fascynującego tematu, jakim są dzieje panowania ostatnich Kapetyngów w linii prostej przypadającego na lata 1314-1342.

Niezwykle trudny moment przeżywa w roku 1316 Kościół - narażony jest bowiem na rozłam, gdyż od dwóch lat konklawe zwleka z wyborem papieża, następcy Klemensa V. Francji, która znalazła się w nie lepszej sytuacji po śmierci Ludwika X Kłótliwego, zagraża natomiast widmo wojny domowej. Po raz pierwszy od trzech wieków w historii tego kraju umiera król nie pozostawiając męskiego potomka. Prawo do korony będzie więc posiadało nie narodzone jeszcze dziecko królowej Klemencji Węgierskiej. Do tronu pretenduje także kilkuletnia Joanna z Nawarry, córka Ludwika Kłótliwego z pierwszego małżeństwa, powszechnie posądzana o nieprawe pochodzenie.

"Prawo mężczyzn" ewokuje właśnie ten okres zaciętych walk o regencję, w których szczęk oręża zastępuje wymowa paktów, koligacji, umiejętność interpretowania pradawnych kodeksów. W tych rozgrywkach, gdy również pieniądz okazuje się czynnikiem niezwykłej wagi, rywalizują ze sobą - brat otrutego króla Filip de Poitiers, jego wuj Karol de Valois i kuzyn Eudoksjusz Burgundzki. Dzięki niewątpliwej inteligencji, zdecydowanemu charakterowi i szybkiemu działaniu do głosu dochodzi dwudziestopięcioletni Filip de Poitiers, który ogłasza się regentem, licząc - i słusznie - na szerokie poparcie mieszczaństwa. To on, kontynuator polityki swego wybitnego ojca Filipa Pięknego, Króla z Żelaza, rozumie siłę i znaczenie tworzących się dopiero "Stanów Generalnych". Filipowi de Poitiers właśnie udaje się doprowadzić do wyboru papieża, a definitywny tryumf święci on w momencie dojścia do tronu, który pozostał wolny w wyniku następnej zbrodni popełnionej przez demoniczną hrabinę Mahaut.

[Wydawnictwo Literackie, Kraków 1973]