"Kantaty Jana Sebastiana Bacha" Alfreda Dürra to książka, która powinna znaleźć się w zbiorach każdego miłośnika twórczości lipskiego Kantora od świętego Tomasza, czy szerzej nawet rzecz ujmując - w zbiorach każdego wielbiciela muzyki sakralnej. Została wprawdzie poświęcona jednemu tylko zaganieniu: kantatowej twórczości Bacha, jednak każdy, komu bliska jest muzyka komponowana i wykonywana z myślą o religijnych przeżyciach, powinien do niej zaglądać. Właśnie: nie zajrzeć, tylo zaglądać. Książki tej nie da się wyczerpać w jednorazowej lekturze, ale nie tylko z uwagi na jej ogromną objętość (784 strony!), lecz przede wszystkim ze względu na złożoność przedstawionej problematyki. Jest to bowiem praca traktująca nie tylko o zachowanych (i częściowo niezachowanych również) dziełach niemieckiego kompozytora, ale także o historii kantatowego gatunku, o panujących w XVIII wieku zwyczajach muzykowania, o kulturze muzycznej w ogólności. Książka przyda się każdemu, kto nie tylko słucha muzyki, ale także chce ją rozumieć, przeżywać i wiedzieć o niej jak najwięcej.

Zasadniczą część pracy Dürra stanowi omówienie wszystkich kantat Bacha, o których wiadomości przetrwały do dnia dzisiejszego. Są więc tam omówienia kantat, które się zachowały, i omówienia tych, które z różnych przyczyn (losowych, historycznych, a także w wyniku decyzji samego Bacha) nie dotrwały do naszych czasów. W zależności od analizowanych przez autora źródeł, poszczególne omówienia dotyczą strony muzycznej kantat, łącznie z przykładami nutowymi, ich tekstów, a w szczególności - relacji między muzyką a tekstem. Jedną bowiem z niezaprzeczalnych wartości książki Dürra jest próba odtworzenia muzycznego "języka" Bacha, wypatrzenia w jego twórczości kantatowej stale powtarzających się rozwiązań muzycznych, które stosował do przekazania ważnych dla niego duchowych treści. Choć "Kantaty Jana Sebastiana Bacha" zostały napisane przez muzykologa z myślą o muzykologach, forma, w jakiej książka powstała sprawia, że doskonale będzie się w niej czuł także i ten czytelnik, który nie ma gruntownego przygotowania w zakresie historii i teorii muzyki. Dodać trzeba, że do polskiego wydania książki Dürra dołączony został "drugi tom", w którym umieszczono polskie tłumaczenia tekstów wszystkich Bachowych kantat dokonane przez Andrzeja A. Teske i Armina Teske. Na koniec smutna uwaga: szkoda wielka, że książka, którą trzeba uznać za jedną z najważniejszych w zestawie opracowań twórczości Bacha czy nawet - wśród opracowań z dziedziny historii muzyki, została wydana w Polsce w 2004 r. przez lubelskie wydawnictwo Polihymnia w liczbie zaledwie 1000 (!) egzemplarzy. Zdobycie dziś tej książki nawet w serwisach aukcyjnych graniczy z cudem. Autorowi niniejszej recenzji to się udało i jest z tego powodu niezmiernie szczęśliwy.