Dziewice, do boju! A jakże! I to najlepiej od zaraz, bo czy widzieliśmy, aby nasze dziewice choć przez chwilę próżnowały w pierwszej części ich przygód?

Przecież zawsze jest komu pomagać, a jak nawet nie ma, to można przyjaciółce. Dziewic w końcu jest cztery, taka liczba bezinteresownych, atrakcyjnych i inteligentnych kobiet to z pewnością nie nadwyżka.

Przecież dzieci walczących z chorobami nowotworowymi niestety nie ubywa, przecież trzeba w końcu zmierzyć się z przeszłością, trzeba jeszcze z mnóstwa fajnych, zbuntowanych dzieciaków zrobić wykształconych, znających swoją wartość dorosłych, trzeba... Itd...

Klub musi więc działać dalej i to intensywnie, a o efektach tych działań poczytajcie już sami.

Teraz zaczynają się moje prywatne, bardzo subiektywne ochy i achy... Uwielbiam pióro Moniki Szwai, jej styl, niezwykle sympatycznych (a może nawet trochę cukierkowych?) bohaterów. Jej sposób przedstawiania rzeczywistości jest lekarstwem na przeciążone umysły studentek i licealistek, dla innych odskocznią od monotonii życia, a dla płci brzydkiej – okazją do przyjrzenia się kobiecemu światkowi pod tym najbardziej wyróżniającym go względem.

Czy ta książka jest gorsza od części pierwszej? Myślę, że nie. Jest troszkę inna, ale czyta się ją równie miło.

Gorąco polecam!