Użytkownik: Marylek 13.12.2008 10:40 napisał(a):
Odpowiedź na: To dziwne, bo wszystko OK... | tilia8 Masz rację, tak samo odebrałam tę książkę. Powierzchowna. Przez cały czas czekałam na to "coś", co rozbłyśnie i mnie zachwyci, ale nie było tego. Przykre, szczególnie, że czytałam ją po innym Gaimanie, "Nigdziebądź" książce, która była świetna i którą szczerze bardzo polecam. :)

"Chłopaki..." to niewypał, niestety, ale nie zniechęcaj się do Gaimana w całości!

Użytkownik: tilia8 07.01.2009 11:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Masz rację, tak samo odeb... | Marylek Nie, nie zniechęcam się! Przeczytam chętnie inne jego książki, a tym bardziej, jeśli polecasz!

Użytkownik: Marylek 08.01.2009 00:57 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie, nie zniechęcam się! ... | tilia8 Owszem. A jeszcze polecam tandem: Gaiman-Pratchett Dobry omen (Pratchett Terry, Gaiman Neil)
Super! :))

Użytkownik: aniaposz 02.02.2011 15:38 napisał(a):
Odpowiedź na: To dziwne, bo wszystko OK... | tilia8 Uff, znalazłam w końcu opinię zbliżoną do mojej. :) Pierwsze 100 stron było obiecujące, a potem wszystko się jakoś rozlazło, wygładziło, strywializowało. Taka sobie opowiastka. Wykreowane światy ani zdarzenia niespecjalnie zaciekawiają, przyznam, że chwilami wiało nawet nudą. To już w "Amerykańskich bogach" (którzy podobali mi się średnio) było więcej niekonwencjonalnych pomysłów czy scen-perełek. Tutaj zdarzenia mające budzić grozę czy choćby niepewność co do losów postaci raczej mnie bawiły niż przerażały. Wszystkie te spotkania z ludźmi-zwierzętami plus końcowe zmagania były trochę jak wyjęte z tanich horrorów Mastertona...

Użytkownik: tilia8 11.02.2011 12:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Uff, znalazłam w końcu op... | aniaposz W czytaniu książek nie wiadomo co zrobić z faktem, że czasem coś podoba się bardziej po pewnym czasie...:) Nie dałabym rady przeczytać "Chłopaków Anansiego" jeszcze raz, ale cieszę się jednak, że tę książkę poznałam. I Neila Gaimana! On mnie czasem męczy, nudzi, dziwi swoją niby-kiczowatą wyobraźnią, ale jednak go lubię. Sama nie wiem, za co:). Za romantyzm? Nastrój taniej grozy? I zaangażowanie, przekonanie, do tego co robi? Za to, że wydaje się być szczęśliwy?:) Choć np. "Amerykańskich bogów" nie byłam w stanie przeczytać.
A w "Chłopakach Anansiego" teraz widzę kilka plusów:
1) Wątek opowieści, pieśni - którą się tka, która potrafi zmienić bieg życia
2) Wątek dwóch braci, którzy wymieniają się miejscami... obu czegoś brakuje, a w końcu to znajdują. Gaiman pisze o dochodzeniu do pełni osobowości, i przyznam, że u niego jest to właśnie W PEŁNI przekonujące - pokazuje wszystkie niebezpieczeństwa z tym związane, bezsilność, i ostateczne zwycięstwo.
3) Wątek (o czym już pisałam) dwóch światów - świata Tygrysa i Pająka, siły (gdy liczy się, kto silniejszy) i sprytu (gdy liczy się, jak wykraść komuś pocałunek, zaśpiewać piosenkę, humor, etc.)