Dzieciństwo Witolda Milewskiego przypadło na burzliwe czasy pierwszej wojny światowej. Ze swoim ojcem, dowódcą 4 pułku im. Czwartaków w I Korpusie Polskim gen. Dowbora-Muśnickiego, dzielił trudy i niebezpieczeństwa, jakie niósł front. Tradycja rodzinna związała go z mundurem. Jako porucznik 3 pułku ułanów śląskich w niewiele lat później, we wrześniu 1939 r., stanie w obronie z takim trudem odzyskanej niepodległości ojczyzny. I zazna goryczy klęski. Od pierwszych chwil niemieckiej niewoli ma za punkt honoru i żołnierski obowiązek ucieczkę z oflagu i kontynuowanie walki z najeźdźcą. Cel ten osiąga - już jesienią 1941 r. rozpoczyna w Warszawie działalność konspiracyjną w szeregach ZWZ-AK.

[Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989]