Dla właścicieli kotów jest to w zasadzie lektura obowiązkowa, jeśli tylko nie są Doktorami Dolittle i nie rozumieją mowy zwierząt. Bowiem gdyby streścić tę książkę jednym hasłem, brzmiałoby ono „Świat oczyma kota”. A właściwie kotki. Inteligentnej i arystokratycznej przedstawicielki kociego rodu.

Kochani „kociarze”! Wydaje się Wam, że macie koty? O nie – to raczej one mają Was. I jeśli wciąż przebywają w Waszym domu, jeśli wciąż mruczą i łaszą się do Waszych nóg – znaczy – zaadoptowały Was. Znaczy – jesteście godni być opiekunami tych wymagających i tajemniczych zwierzaków.

Czy czasem zastanawiacie się, co właściwie myśli taki Mruczek czy Pusia, gdy zasiądzie w miejscu, z którego ma pełny ogląd sytuacji w domu? Czy przyszło Wam do głowy, że nie jest tylko biernym obserwatorem, ale że jakoś interpretuje to, co dzieje się wokół? Ba! Nie tylko interpretuje, ale bywa, że kieruje biegiem zdarzeń według własnego pomysłu, uważając człowieka za nieco upośledzoną istotę, która, mając wielką wiedzę, ma problem z właściwym jej wykorzystaniem i wyciąganiem logicznych wniosków.

Taki mniej więcej wydźwięk ma to, co dzieje się w książce. Jest napisana lekko, dowcipnie i z dużą znajomością rzeczy (to jest kotów i kociego świata). Wiele wyjaśnia notka na okładce, informująca, że autorka jest posiadaczką kilku kotów, a jeden z nich jest pierwowzorem kociej bohaterki książki.

Polecam tę książkę. Czyta się szybko, łatwo, no i nastraja optymistycznie i przyjaźnie do świata. Moje „poksiążkowe” nastawienie dobrze oddają słowa piosenki Jana Karczmarka:

„…Do piersi przytul psa,
Weź na kolana kota,
Weź lupę, popatrz - pchła,
Daj spokój, pchła to też istota…”.