Najciekawszym elementem tej książki jest jej konstrukcja: każdy z bohaterów jest narratorem osobnego rozdziału. Krótko mówiąc - ilu bohaterów, tylu narratorów. Stanowią oni szeroki przekrój narodowościowy i etniczny. Reprezentują różne wartości moralne i etyczne. Opowiadają o sobie, swoim dotychczasowym życiu, aż do momentu, kiedy ich losy krzyżują się w garsonierze Rickiego. Koleje losu pewnych postaci są ze sobą ściśle powiązane, a inne płyną równolegle i łączą się tylko na krótkie chwile w sekretnym mieszkaniu Rickiego, gdzie króluje alkohol, narkotyki, seks i zabawa do upadłego. Niestety, opowiedziana historia nie jest już tak ciekawa i oryginalna. Poznajemy kilkoro zagubionych ludzi, skrzywdzonych przez życie, niepotrafiących odnaleźć się we współczesnym, brutalnym świecie. To wszystko na tle dzisiejszego Londynu pełnego brudnych interesów, dilerów narkotyków i prostytucji. Ta opowieść nie porusza do głębi; nie wzbudza współczucia ani oburzenia. Życie bohaterów o podwójnej moralności nie budzi niepokoju. Podsumowując, książka nie jest ani źródłem wiedzy, ani nie gra na emocjach. Jednym słowem, nie pozostawia głębszych wrażeń.