Pewien pisarz powiedział, że Silverberg pisze jak anioł. Zgadzam się z tym twierdzeniem. Opowieść jest jak dobre wino - dojrzała. Nie ma dziecinnego podziału na dobrych i złych, życie jest życiem, nawet w kosmosie ludzie będą się zachowywać tak samo. W ogromnym imperium ludzi istnieje i legalne, i nielegalne niewolnictwo, handel rzeczami przyprawiającymi o ból głowy, zawiść niszczy wspaniałe układy międzyludzkie, małe świństewka rozkładają innym życiorysy.

A pomysł - rewelacja! Powieść o Cyganach w kosmosie - tego jeszcze nikt nie wymyślił i po Silverbergu długo się jeszcze nie ośmieli - tak tu pełno wszystkiego. Doskonale rozpracowany merytorycznie temat kultury romskiej podany w interesującej formie - Silverberg powinien dostać jakąś nagrodę od cygańskiej międzynarodówki za powieść kreującą zupełnie nowe poglądy na temat tego najdziwniejszego na świecie narodu. O ile wcześniej mój stosunek do Cyganów można było nazwać obojętnym, z dozą ostrożności (te historie o kieszonkowcach!), teraz jest pełen sympatii - z dozą ostrożności (te historie o kieszonkowcach!).

Silverberg jednocześnie wyznaczył nowy poziom trudności w space-operze - społeczeństwa o tradycjach sięgających tysięcy lat wstecz już nie mogą przypominać Ameryki. Następni autorzy będą się musieli postarać albo nie trafią do historii.