Wspomnienia żony amerykańskiego dyplomaty Johna Davisa, ambasadora Stanów Zjednoczonych w Polsce.

Główna część książki poświęcona jest siedmiu "gorącym latom" (1984-1990), ale autorka relacjonuje też pokrótce dwa swoje wcześniejsze pobyty na placówce w Warszawie, pokazując zmieniający się obraz polskiej rzeczywistości, oglądanej pełnym ciekawości, życzliwym, ale bezstronnym okiem cudzoziemki. Obserwacja, początkowo skoncentrowana na szarej codzienności, poszerza się stopniowo, w miarę jak rośnie ferment w kraju. A ponieważ jest to pamiętnik osobisty, autorka wiele miejsca poświęca swoim obowiązkom jako żony dyplomaty, zajmując się z równą sumiennością wyborem menu na kolejne przyjęcie dla działaczy opozycji, jak sposobem uczenia ich języka angielskiego, gdy w wyniku zwycięskich wyborów w 1989 r. stają się członkami parlamentu i rządu.

[Znak, 2001]