Użytkownik: sowa 02.11.2008 13:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Piętnaście lat po debiuci... | Meszuge ...i pod warunkiem, że lubi się Zanussiego, w przeciwnym wypadku trudno przedrzeć się przez te teksty bez narastającej irytacji i/lub rozbawienia niezamierzonego przez autora.

Użytkownik: Meszuge 02.11.2008 14:34 napisał(a):
Odpowiedź na: ...i pod warunkiem, że lu... | sowa Filmy Zanussiego mogą się podobać lub nie, ale trudno chyba zaprzeczyć, że jest całkiem niezłym reżyserem i autorem scenariuszy. Wydaje mi się, że jego filmy z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dziś mogą być swego rodzaju ciekawostką. Nie jest też wykluczone, że bez znajomości tamtego okresu, wiele elementów w tych filmach może się wydawać niezrozumiałe.

Swego czasu „Barwy ochronne” uważałem za film niezwykle odważny i wręcz wybitny.
Jedyne co mam Zanussiemu do zarzucenia, to upór z jakim obsadzał w różnych rolach Maję Komorowską, bo ta, podobnie jak Louis de Funès, przez całe życie filmowe grała w zasadzie tylko jedną rolę.

A co Ciebie tak irytuje i bawi?

Użytkownik: sowa 04.11.2008 00:17 napisał(a):
Odpowiedź na: Filmy Zanussiego mogą się... | Meszuge Maja Komorowska akurat bardzo mi się zawsze u Zanussiego podobała:-). Naprawdę uważam, że idealnie pasuje do swoich ról w jego filmach.

Lubię "Barwy ochronne" i "Życie rodzinne", bo są dla mnie nie całkiem w stylu Zanussiego (można by je podpisać innym nazwiskiem, np. Wajdy, i brzmiałoby to wiarygodnie; poza tym zdjęcia Sobocińskiego do "Życia..." są wartością samą w sobie, a obsada w obu filmach rewelacyjna), "Imperatyw" - bo jest genialnie zagrany przez Powella i Habicha (Powell wytwarza takie napięcie emocjonalne, że widz prawie nie zwraca uwagi na mielizny i śmieszności scenariusza, a Habich ineligentnie, dyskretnie i elegancko przekazuje przesłanie diametralnie różne od zamierzonego przez reżysera, czego ten zresztą nie zauważył). Z wcześniejszych jestem w stanie obejrzeć bez gwałtownych protestów "Strukturę kryształu" i "Za ścianą". Z późniejszych podobał mi się "Cwał". Pozostałe omijam po cichutku szerokim łukiem.

Bawi mnie zazwyczaj to samo, co irytuje: etyczno-moralna problematyka-jak-z-podręcznika; brak orientacji w niektórych aspektach życia, w uproszczeniu mówiąc, emocjonalnego (co daje skutki żałosne, śmieszne albo obrzydliwe); nieznośne moralizatorstwo; patos i zadęcie; o, jeszcze by się to i owo znalazło. Fakt, że światopoglądowo stoimy po przeciwnych stronach, też mi nie ułatwia odbioru. Poza tym zawsze byłam zdania, że Zanussi świetnie by się sprawdził jako wykładowca fizyki/etyki/teologii na jakimś katolickim uniwersytecie i szkoda, że się uparł przy filmie. Idziak powiedział kiedyś o nim (a znają się dobrze, zrobili razem wiele filmów), że powinien pracować w dyplomacji (wyliczył predestynujące go do tego cechy, nie pamiętam dokładnie, co to było), a nie filmy kręcić. I zaprawdę, zaprawdę, coś w tym jest:-))). Bardzo popieram.

Użytkownik: Meszuge 04.11.2008 05:55 napisał(a):
Odpowiedź na: Maja Komorowska akurat ba... | sowa Jasne! Były lepsze i gorsze, ale przede wszystkim chodzi chyba o coś innego - inne czasy, inne kino. W końcu Winnetou też już jakby nie ten sam... :-(