Zadziwiająca jest ta niezwykła zdolność literatury, która pozwala nam przeżywać cudze życie jak swoje, od środka. Zsuzsa Bánk daje nam taki prezent. W tej pięknej i przejmującej książce widzimy świat oczami dziecka, dziewczynki. Nie jest on ani łatwy, ani oczywisty, ani jednoznaczny. Bohaterka czyta go krok po kroku pełnym czułości, uważnym przyglądaniem się detalom, smakom, gestom, ale przede wszystkim ludziom, tym bliższym i dalszym. Dostajemy poruszającą opowieść o utraconych miłościach, przywiązaniu i poszukiwaniu własnego miejsca w najbardziej niegościnnych czasach ubiegłego wieku.

Olga Tokarczuk

[Czarne, 2005]