Mam 30 lat, wspaniałego, kochającego męża i cudownego, mądrego syna. Jestem nieszczęśliwa. Dlaczego? Bo każdy mój dzień to walka. Budzę się i zasypiam z waleniem serca, czasem myślę, że słyszą je sąsiedzi za ścianą. Moje serce - pełne lęków, strachu, bólu, bezsilności. Gdyby kula ziemska była płaska, biegłabym tak długo, ażby mnie pochłonął wszechświat. I byłoby cudownie. Bez poczucia, że wszyscy na mnie patrzą i śmieją się, tak jakbym nosiła koszulkę z napisem: "Moi rodzice są alkoholikami i dlatego jestem nikim". Bez uczucia żalu i pytań: "Dlaczego tobie to się przytrafiło?".

Jestem DDA - Dorosłym Dzieckiem Alkoholików. Od dwóch miesięcy leczę depresję. Mam nadzieję, że zrzucę kiedyś z siebie tę "koszulkę".

Sylwia ze Szczecina


To książka dla osób przeczuwających, że ich obecne problemy mogą mieć związek z ich dzieciństwem, o którym najchętniej chcieliby zapomnieć i które boją się nazwać po imieniu. Powinni ją również przeczytać ci, którzy rozpoczęli dorosłe życie i uważają alkohol za jego nic nie znaczący element, obecny na co dzień albo od święta. Jest to wreszcie pomoc dla nauczycieli i pedagogów szkolnych, którym łatwiej będzie po dziecięcych zachowaniach i reakcjach rozpoznać skrzętnie skrywany problem alkoholowy jednego z rodziców.

fragment recenzji ks. Piotra Brząkalika, "Znak" 11/2004


Chociaż książka składa się z artykułów napisanych przez różnych autorów, wszystkie teksty łączy jedno przesłanie: zmiana jest możliwa. A jej początkiem może się stać zdobycie świadomości, jak minione doświadczenia wpływają na naszą teraźniejszość.

fragment recenzji z portalu www.psychologia.edu.pl

[Charaktery, Kielce 2006]