"Nadzieja umiera ostatnia" - to przejmujący dokument martyrologii Żydów polskich w czasie drugiej wojny światowej.

Zawiera wspomnienia dziewczynki żydowskiej, która w chwili wybuchu wojny miała 10 lat. Dzieciństwo przyszło jej spędzić najpierw w getcie warszawskim, potem w obozach koncentracyjnych na Majdanku, w Oświęcimiu, Ravensbrück i Neustadt Glewe. Dziewczynka cały czas zapisywała swoje obserwacje i przeżycia (często na skrawkach papierowych worków po cemencie), zajęcie to pomagało jej przeżyć obozowe piekło. Rekonstrukcja tych zapisków posłużyła jej już po wojnie w czasie spisywania wspomnień z getta i obozów.

Obecnie Autorka mieszka w Izraelu, jednakże pamięć o latach przeżytych w Polsce jest ciągle żywa. W lecie 1986 roku odwiedziła kraj swego dzieciństwa.

[Czytelnik, Warszawa 1988]