Książka będąca zbiorem "najlepszych" opowiadań Wojciecha Szydy to ciąg fantastycznych wydarzeń w całkowicie różnych od siebie miejscach.

Niestety, opowiadania trudno nazwać "dobrymi". Bohaterowie są beznadziejnie opisani i wypadają bezpłciowo we wszystkich opisanych zdarzeniach. Ten jest tajemniczy... tamten jest chory... jeszcze inny jest aniołem. Nie tak powinno przedstawiać się główne postacie. Brak tutaj przelanej na kartkę fantazji pisarza, a to, według mnie, jest niedopuszczalne. Dialogi pełne zawiłych opowieści, czasem odbiegające od sedna sprawy, nie wciągają czytelnika, ponieważ za dużo w nich zbędnych ceregieli. Jeżeli element grozy bądź komiczne zdarzenie narastało... nagle wszyscy bohaterowie się rozchodzili... ot tak. I zaczynało się (o zgrozo) kolejne opowiadanie. Czy tak książka fantasy powinna wyglądać? Stanowczo NIE. Początkowo książka prezentowała się znośnie, ale potem... potem to już inna bajka.

Stanowczo NIE POLECAM. Wstawiłem 2.