Juliusz Bogdan Deczkowski, ps. "Laudański", "Torche" (1924-1998). Od początku okupacji czynny w Szarych Szeregach w baonie "Zośka". Uczeń Gimnazjum im. Tadeusza Reytana i Liceum im. Stefana Batorego. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy - "Agrykola" razem z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim. Uczestnik wielu akcji dywersyjnych i sabotażowych, m.in. "Arsenał", "Meksyk IV", "Sieczychy", "Wilanów", "Urle". Bliski przyjaciel "Zośki" - Tadeusza Zawadzkiego, "Rudego" - Jana Bytnara i "Alka" - Aleksego Dawidowskiego. Więzień Pawiaka. Walczył w Powstaniu Warszawskim na czele drużyny w plutonie "Alek". Ciężko ranny na Woli, po kilkudniowym pobycie w szpitalu brał nadal udział w walkach na Starym Mieście i Czerniakowie. W nocy z 20/21 września przepłynął Wisłę na Saską Kępę.

Po wojnie studiował chemię na Uniwersytecie Warszawskim i z pasją kontynuował pracę w ZHP jako instruktor Komendy Chorągwi Mazowieckiej. W 1949 r., będąc na czwartym roku studiów, został aresztowany przez UB i skazany na pięć lat więzienia. Przebywał w X Pawilonie na Mokotowie, we Wronkach i kamieniołomach w Piechcinie-Bielawach. Po wyjściu z więzienia ukończył studia, podjął pracę zawodową i założył rodzinę. Z wielkim zaangażowaniem działał wśród młodzieży, zwłaszcza harcerskiej. Był jednym z inicjatorów nadania w 1967 r. Hufcowi ZHP Warszawa Mokotów imienia Szarych Szeregów. Przez kilka lat pełnił obowiązki zastępcy przewodniczącego Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu "Zośka". Opublikował kilkadziesiąt artykułów dotyczących przeżyć z minionych lat i książkę "Wróbel z Kamieni na Szaniec".

[Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2004]