Hołotą (w dawnym języku słowo to oznaczało ludzi biednych, niezamożnych) jest Jakub Zarzecki i jego rodzina: obłożnie chora żona, córka Aniela (utalentowana pianistka) i syn Zygmunt (kształcący się na nauczyciela).

Po nagłej śmierci podkomorzyny Manczyńskiej jej wierny i oddany sługa, stary Zarzecki, którego niestety nie zdążyła wynagrodzić za długoletnią służbę, zostaje obarczony brzemieniem, zdawałoby się, ponad jego siły: musi doprowadzić do końca kwestię spadku po swej pani.

Mimo licznych trudności i kłopotów (głównie ze strony hrabiostwa Manczyńskich, a później brata podkomorzyny, starościca Szumińskiego) Zarzecki, człowiek sumienny i prawy, uporczywie i nieugięcie dąży do załatwienia powierzonej mu sprawy. Niestety, okrutny los bezlitośnie obejdzie się z jego rodziną...