"Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch" to filmowe tour de force słoweńskiego psychoanalityka i filozofa Slavoja Žižka. Jego komentarze, brawurowe, erudycyjne, często obrazoburcze, dowodzą, że "praca teorii" może dokonać się w kinie i dochować wierności temu, co w samych filmach nieświadome.

Filmografia książki liczy sto pięćdziesiąt tytułów. Oprócz "Dekalogu", "Niebieskiego", "Podwójnego życia Weroniki", "Psychozy", "Zawrotu głowy", "Solaris", "Stalkera", "Nostalgii", "Zagubionej autostrady", "Blue Velvet" i "Dzikości serca", autor obszernie komentuje m.in. "Przełamując fale", "Piknik pod Wiszącą Skałą", "Utalentowanego pana Ripleya", "Oczy szeroko zamknięte", "Dzień zagłady", "Spokojnego Amerykanina" i "Casablankę".

[Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2007]