Użytkownik: carmaniola 27.05.2005 10:56 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla czytelników przyzwycz... | borsuczek We mnie "Paula" wzbudziła mieszane uczucia i od momentu jej przeczytania wiem,że już po pozycję tej pisarki raczej nie sięgnę. Dlaczego? Do tej pory nie potrafię sobie tego wyjaśnić ale straciłam do Allende i serce, i szacunek(?).

Wg mnie lepiej by było gdyby pozostała przy spisaniu swoich wspomnień - to pełne życia, humoru i lekkiej autoironii stronki. Rozdziały dotyczące przeżyć związanych z czuwaniem przy łóżku umierającej córki są zbyt pompatyczne, nasycone emfazą, pełne egzaltacji samej pisarki. Czytając je nie mogłam pozbyć się wrażenia,że ktoś za wszelką cenę próbuje mnie do czegoś przekonać ale zamiast logicznych argumentów podaje mi same wykrzykniki.

Użytkownik: iwonna 05.07.2005 10:51 napisał(a):
Odpowiedź na: We mnie "Paula"... | carmaniola Mam bardzo podobne odczucia jeżeli chodzi o kwestię wspomnień, które według mnie są niesamowite, opowiedziane w sposób ciekawy, zachęcający czytelnika do dalszego czytania, ale po wspomnieniach pojawiają się myśli autorki dotyczące córki, które w pewien sposób zniechęcają, ja czytając te fragmenty czekałam tylko na moment kiedy znów zaczną sie wspomnienia, opowieść o życiu Allende i jej rodziny. Jednak nie zgodzę się z tym, żeby więcej nie sięgać po jej książki, bo uważam, że Isabel ma coś powiedzenia i po przeczytaniu innych jej książek, wiem, że warto po nie sięgać, przede wszystkim są one przesiąknięte od początku do końca hiszpańskojęzyczną Ameryką:)