"Księga Przyjaciela i Umiłowanego" to bez wątpienia najważniejszy tekst Llulla, zawiera przedstawiony w zwięzłej formie nie tylko cały system filozoficzny autora, ale też jego życie, doświadczenia gorzkie i radosne, podporządkowane jednej idei bezgranicznej, transcendentalnej miłości. Życie Ramona Llulla, znanego pod łacińskim mianem Raimundusa Lullusa, było tak niezwykłe, że wydaje się zmyślone: poeta urodził się w Palmie na Majorce najprawdopodobniej w roku 1232, natomiast zmarł w roku 1315 lub 1316. Urodzenie i wychowanie predestynowało go do kariery dworskiej, ale, podobnie jak to było później z Ignacym Loyolą, porzucił splendory władzy. Poznał jednak radości wynikające z posiadania rodziny jako niezbyt wierny mąż Blanki Picany (od 1257) i ojciec dwójki dzieci, Dominika i Magdaleny. Pisywał poezję miłosną zgodnie z modną w owym czasie konwencją trubadurów. Później bezlitośnie ocenił ten okres jako czas złodziei i lubieżników. Tak zdecydowanie odciął się od złudnych miraży młodości, że nagłą zmianę swojego postępowania w wieku trzydziestu lat zwykł później określać jako "nawrócenie" (między 1262 a 1265).

[Księgarnia Akademicka, 2003]