Fenomen twórczości Beksińskiego związany jest przede wszystkim z unaocznieniem, "zmaterializowaniem" w technikach artystycznych "obrazów podświadomości", które są zapewne symbolami wewnętrznych doświadczeń artysty, a w dużym stopniu symbolami stanów duchowych współczesnego człowieka. Groza śmierci, rozpadu, zniszczenia, samotności jest tu nieustannie obecna.

Czy sztuka Zdzisława Beksińskiego prowadzi nas ku rozpaczy, czy też działa na zasadzie catharsis, i czy światło, które nieustannie odnajdujemy w sztuce daje choć odrobinę nadziei - pozostanie zawsze osobistą refleksją każdego z widzów.

Wiesław Banach

[Bosz, 2005]