Szpiedzy Le Carrégo są szarzy, smutni i tak bardzo ludzcy, że łatwo się z nimi identyfikować. Robią to, co mają do zrobienia, ponieważ zrobić to należy. Nie wierzą, że zmienią świat, ale może ich poświęcenie (jeśli nie giną, to są ciężko okaleczeni psychicznie) choć trochę przyczyni się do jego poprawienia.

Czytałem tę książkę wiele lat temu. W tym roku nakłoniłem syna, by po nią sięgnął. Mimo upływu czasu, zmiany pokolenia i realiów, miał podobne odczucia.

Bo może nie cały, ale Le Carré to - choć szpiegowska, sensacyjna, popularna, a więc, jak onegdaj chciano, "niższego rzędu" - jednak po prostu bardzo dobra literatura.