W XV wieku w Wenecji Girolomo Piemontese wyrzeźbił kamienną Madonnę o dziwnym, niemal cielesnym pięknie i zapłacił za to życiem. W XVIII stuleciu stary rozpustnik Ziani w swych pamiętnikach lubieżnie i namiętnie opisał romans spełniony u stóp promieniującego cudownym światłem posągu. Żyjący współcześnie Simon Raikes, konserwator zabytków, przywraca Madonnie dawną świetność; urzeczony subtelnym urokiem jej postaci, geniuszem artysty i niepowtarzalną atmosferą Wenecji wkracza w świat, w którym obsesyjne wizje i rzeczywistość przeplatają się i łączą, pozwalając mu przeniknąć zagadki przeszłości.

[Prószyński i S-ka, 1998]