Szczerze mówiąc, miałam bardzo duży problem z ocenieniem tej książki.

Fabuła jest przyjemna - poznajemy losy trzech różnych bohaterów, które w końcu się ze sobą splatają. Każdy z nich jest inny. Mnie osobiście najbardziej zainteresował Maks - w zasadzie nic o nim nie wiadomo oprócz tego, że będzie najważniejszą postacią w książce. Choć pomysł na postać jest niezły, to jednak czegoś mi zabrakło. Czego? no właśnie - wygląd jest, tajemnica jest, powiązania z innymi są... ale to wszystko jakieś takie przewidywalne... Maks na dodatek jest superczłowiekiem, trochę przypomina Jamesa Bonda lub Bruce'a Willisa - sam (z małą pomocą przyjaciół) uratuje całe miasto, pokona wrogów i nie odniesie żadnych poważniejszych ran - działa nawet wtedy, kiedy traci przytomność! Zna się na czarach, mechanice, bogach i ma rozległą wiedzę na temat wszystkiego.

Drugim wątkiem w książce są czary. Dziwne zależności matematyczno-fizyczne, sprzężenia, pobieranie mocy z przedmiotów - okej, to już było, ale po co opisywać działanie czaru na dwóch stronach?! Wystarczyło napisać o krystalizowaniu się czaru, kolorowych "nitkach" wiążących poszczególne sekwencje. Mnie osobiście te fragmenty nudziły. Brzmiały jak opis maszyny w SF, której działania i tak nie jesteśmy w stanie pojąć. W książce pojawiają się Bogowie - którzy są, bo są i czasem mieszają się w ludzkie życie. Ale jacyś tacy bezbarwni, wręcz nudni. I nic nieznaczący.

Książkę oceniłam na 4 - fakt, że mnie nie porwała i czytałam ją momentami tylko po to, żeby jak najszybciej skończyć, ale mimo wszystko nie mogę się doczekać, żeby przeczytać kolejne tomy i zobaczyć, co się dalej stanie. Czyli chyba nie jest aż tak źle :).