Dom Augusty był pełen opowieści. To one chroniły ją przed światem zewnętrznym, pozwalały zapomnieć o dzieciństwie w sierocińcu i niechcianej córce Oldze. Dom strzegł tajemnicy Alicji, wnuczki Augusty, umożliwił szesnastoletniej dziewczynie ukrycie ciąży. Dom stał się również schronieniem Andżeliki, najmłodszej i najsmutniejszej kobiety w rodzinie.

Proza Majgull Axelsson jest bezkompromisowa i niepokojąca. Autorka przeplata brutalną rzeczywistość z magią i liryzmem. "Dom Augusty" to świetnie napisana, mądra opowieść o miłości, tłumionych tęsknotach, przemijaniu i śmierci.


"Majgull Axelsson przekracza granicę między światem realnym a baśniowym, między żywymi a umarłymi".
"Jönköpings Posten"

"Poetyckie jak baśń o tęsknocie, zajmujące jak kryminał psychologiczny, pouszające jak reportaż społeczny".
"Brigitte"

[Wydawnictwo W.A.B., 2006]