"Nie jest złym człowiekiem. Nie chciał się kłócić. Problem polega na tym, że próbował być częścią większych spraw, próbował być częścią polityki i historii. Szczęście mieszka w czymś mniejszym, choć oczywiście nie można się z tym afiszować; bardzo niewielu potrafiłoby wstać i oświadczyć: <<Tak naprawdę jestem tchórzem>>, lecz jego lękliwość można było zamaskować w całkiem zwyczajnej egzystencji ujętej w kontury potulności."

"Tchórzostwo potrzebuje fasady, swej logiki jak wszystko inne, jeśli ma się stać regułą życia. Zadowolenie nie jest łatwą rzeczą. Trzeba je sprytnie usytuować, zamaskować, udawać, że jest czymś innym. "


"W świecie istnieją przyjemności - intensywne, drobne przyjemności, które wszak tworzą poczucie wszechogarniającej przestrzeni."

"W ten sposób posuwa się do przodu historia, powolna kumulacja, szybkie spalanie i niezborne przeskakiwanie zarówno do przodu, jak i do tyłu, połykanie młodych przez starą nienawiść. Przestrzeń między życiem i śmiercią ostatecznie zbyt mała, by można ją było zmierzyć."

"Lecz choć mieszkańców szokowała przemoc, często także dziwiła ich prozaiczność tego wszystkiego. Odkryli rozmiary zepsucia, do jakich zdolne jest serce, gdy siedzieli w domu, nie mając nic do roboty, i przekonali się, że możliwe jest, wobec smrodu niewyobrażalnego zła, by człowiek znudził się, zaczął ziewać, zajął się problemem zgubionej skarpetki, sąsiedzkimi niesnaskami, by poczuł głód buszujący jak mała mysz w brzuchu i wrócił, raz jeszcze, do pilnej kwestii tego, co zjeść...I oto tych najbardziej pospolitych, tych zupełnie niezainteresowanych wzniosłymi ideami porwała mityczna walka przeszłości z teraźniejszością, sprawiedliwości z niesprawiedliwością - tych najbardziej zwyczajnych ogarnęła nadzwyczajna nienawiść, ponieważ nadzwyczajna nienawiść jest ostatecznie zdarzeniem całkiem pospolitym."

Brzemię rzeczy utraconych (Desai Kiran)