W ciągu ostatnich dziesięciu lat zaszło w polskiej kulturze coś niezwykłego, czego konsekwencje być może nie są zupełnie jasne. Dokonał się przełom. To, co w kwestii homoseksualności do tej pory było trudne do wypowiedzenia, stało się przedmiotem debat, niekiedy sensownych, często pełnych przemocy. Samo straszne słowo "homoseksualizm" ze słowa tabu zamieniło się w gadżet telewizyjnych programów śniadaniowych.

"Różowy język" to przykład literackiej krytyki zaangażowanej, bo pisząc o homoseksualności i homofobii nie da się w dzisiejszej Polsce pozostać neutralnym. Warkocki pokazuje, jak przełom w myśleniu o homoseksualności dokonał się w najczulszym z możliwych barometrów – literaturze.

Autor analizuje jednak nie tylko utwory literackie, film i teatr, ale również język debaty publicznej. Wskazuje, że autorytety broniące dzieci przed gejami realnie szkodzą dzieciom i młodzieży w szkołach i jako takie mają symboliczną krew na rękach.


"Książka łączy cechy, które połączyć niełatwo: jest gorąca i precyzyjna, zaangażowana i spokojna (nawet, gdy padają mocne słowa), pisana przez całą dekadę (z efektem in statu nascendi), koherentna w sensie zamysłu-spoiwa. To książka lokalna i przez to wiarygodna. I jeszcze o jednej cesze nie mogę nie wspomnieć. O ironii. O umiejętności wykorzystania języka homofobii przeciw niej samej i jej świadomym użytkownikom".

prof. UAM dr hab. Katarzyna Kuczyńska-Koschany


"Z jednej strony »Różowy język« jest refleksją na temat dyskursywnego i politycznego statusu mniejszości seksualnych, z drugiej zaś stanowi meta-komentarz do używanych w tej materii - w szeroko pojętej polskiej sferze kulturowej - narzędzi teoretycznych. [...] Płynny i wartki nurt tekstów emanuje eseistycznym jouissance, której czytelnik chętnie się oddaje".

prof. Joanna Niżyńska, Harvard University


Błażej Warkocki – ur. 1977, krytyk literacki, czasami publicysta. Obronił pracę doktorską w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wyróżniony w konkursie im. J. J. Lipskiego (2002); laureat stypendium artystycznego miasta Poznania za działalność krytycznoliteracką (2004). Współautor (razem z Przemysławem Czaplińskim, Maciejem Lecińskim i Elizą Szybowicz) "Kalendarium życia literackiego 1976–2000" (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2003) oraz współredaktor (razem ze Zbyszkiem Sypniewskim) tomu zbiorowego "Homofobia po polsku" (Sic!, Warszawa 2004). W 2007 opublikował książkę "Homo niewiadomo. Polska proza wobec odmienności".

[Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013]