"Przypominam sobie wszystkie okoliczności, w których nie to wysuwa się na czoło, że zostałem pisarzem, ale to, że żadną mocą nie mogłem zostać czym innym" - pisze o sobie Tadeusz Breza w artykule "Jak zostałem człowiekiem pióra" ("Odrodzenie" r. 1946, nr 33).


Począwszy od roku 1932 w prasie codziennej i literackiej ukazuje się szereg opowiadań, humoresek, nowel, wierszy satyrycznych oraz felietonów i esejów.

Dwudziestoletni pisarz (ur. w r. 1905) otrzymał po raz pierwszy nagrodę literacką (na konkursie polonistycznym Uniwersytetu Poznańskiego) za swoje poezje. W siedem lat później na konkursie literackim Uniwersytetu Warszawskiego przyznano Brezie nagrodę za nowelę.

Pierwsza powieść Tadeusza Brezy pt. "Adam Grywałd" ukazuje się w roku 1936 uzyskując z miejsca wielkie powodzenie i entuzjastyczną ocenę krytyki.

W roku 1946 jego powieść "Mury Jerycha" została odznaczona nagrodą literacką tygodnika "Odrodzenie".

Breza otrzymał w r. 1952 Państwową Nagrodę Literacką za powieść pt. "Uczta Baltazara".

Dotychczasowa twórczość pisarza została zawarta w następujących książkach: "Adam Grywałd" (r. 1936) "Mury Jerycha" (r. 1946) "Niebo i ziemia" t. I (r. 1946) "Niebo i ziemia" t. II (r. 1950) "Uczta Baltazara" (r. 1952) "Jokk-Mokk" (r. 1955) "Notatnik Literacki" (r. 1956)*.

[Czytelnik, 1958]



---
* Interpunkcja oryginału (przyp. - Oceanna).