444 zdania polskie (Bralczyk Jerzy)

Momentami aż mnie zatyka z zachwytu, jak sobie wyczytam, takie perełki:

1. "do zabawnego homojoleutonowego ciągu: "pchła pchłę pchła"."
Przecież tego nawet wypowiedzieć się nie da, a co dopiero - zapamiętać.
Homoioteleuton - (gr. homoióteleuton, łac. similiter desinens 'podobieństwo zakończeń') Figura stylistyczna uwydatniająca jednakowe końcówki czasowników. Np.: "Piszem prawa, a więcej tych, które żadnego wypełnienia nie mają. Karty mażem, a papier ukazujem, a po staremu w nierządzie żyjem. Mówić, pisać, wywodzić umiemy, a czynić najmniej. Nie masz pilnych, nie masz ostrych, nie masz porządnych, nieodproszonych urzędników. Lada czym się od egzekucyjej uwiedzie, ustraszy, przedaruje" (P. Skarga, Kazania sejmowe).
A na tej samej www znajduje jeszcze: auksesis, klimaks czy iskolon. Nie mówiąc już o ... hyperbatonie.


2. "Retorycznie to dość prymitywny homoioptoton, figura polegająca na użyciu kilku słów o tych samych końcówkach" - o "cudze chwalicie,..."
Wg Wiki - figura retoryczna, użycie tych samych przypadków rzeczowników zastosowanych w tym samym wypowiedzeniu - i nazwane: Similiter cadens, czyli podobieństwo kadencji.

cdn...