Wiek XIII we Francji przyniósł rozkwit krótkich wierszowanych opowiastek o tematyce zaczerpniętej z życia codziennego. Określa się je mianem fabliaux. Skąd się one wzięły? Niektóre wątki mogli przywieźć do kraju krzyżowcy, inne natomiast - wyrosły za sprawą krytyczno-prześmiewczego mieszczańskiego sposobu postrzegania wielu zjawisk życia w średniowiecznym mieście. Ich rubaszna treść i takaż sama niewyszukana choć zgrabna forma - miały po prostu bawić, lecz także i szerzyć nauki moralne. (...)

Lecz równocześnie w tym samym wieku XIII rozwijał się również gatunek bardziej kunsztowny pod względem artystycznym, wyrosły - rzekłbym - z głębokiej wrażliwości ludzi Średniowiecza, z potrzeby przeżywania atmosfery i baśni, i magii, doświadczania triumfu sprawiedliwości i dobra. Był to zarazem gatunek odwołujący się częstokroć do bardzo subtelnych rozwiązań językowych i, można by wręcz powiedzieć, nawiązujący raczej do twórczości dworskiej. W jego ramach mieszczą się trzy zawarte w niniejszym tomiku utwory, określane mianem contes, którą to nazwę tłumacze (zdając sobie sprawę z ułomności tego rozwiązania) oddali za pomocą terminu baśni czy wręcz opowieści przykładnych*.


---
* Andrzej Nowak, "Posłowie", w: "Baśń o łabędziej dziatwie, a także inne opowieści przykładne", wyd. Oficyna Literacka, Kraków 2001.