Zew ciszy (Simpson Joe)

Po przeżyciach przy czytaniu "Dotknięcia pustki" tegoż autora, gdy tylko zobaczyłam "Zew..." dostępny w bibliotece rzuciłam się go wypożyczyć. I połknęłam prawie za jednym posiedzeniem.

Z jednej strony specjalistyczny język alpinistyczny, opisy skomplikowanych operacji wspinaczkowych i trudności różnych tras. Z drugiej ludzkie dylematy - jak można porzucić coś, co tak się kocha?

Nie mogę nie porównywać tych dwóch książek - są tak różne... "Dotknięcie pustki" wprowadziło mnie w świat wspinaczek wysokogórskich dość gwałtownie, przez opis jednej - ale za to jakiej wycieczki. "Zew ciszy" pozwala spojrzeć na temat z szerszego punktu widzenia.

Sposób, w jaki Simpson zarysowuje akcję, wtrąca dygresje, przytacza historie innych alpinistów, które kojarzą mu się z konkretnym momentem jego wspinaczki jest absolutnie hipnotyzujący. Barwne komentarze sprawiają, że w głowie automatycznie odnajduję się u podnóża Eigeru, Siula Grande czy innych masywów, o których zobaczeniu w rzeczywistości mogę tylko pomarzyć.

Nie - nie wspinam się. I Joe Simpson swoimi książkami nie sprawia, że pragnę zacząć. One powodują, że chce mi się żyć. Zamykam książkę i chcę coś zrobić - najlepiej coś znaczącego.

Polecam WSZYSTKIM. Być może nie ma książek dla wszystkich, ale to nie jest tylko literatura "górska" - to jest rozważanie na temat ludzkich dylematów, problemów, lęków, na temat wartości i ważności ludzkiego życia.