Największym marzeniem Kamili jest posiadanie pięknego ogrodu, który mogłaby pielęgnować i urządzać według własnego gustu. Choć najbardziej kocha róże, jej życie bynajmniej nie było usłane różami. W jednym dniu zmarła jej mama, a ukochany mężczyzna zostawił ją bez pożegnania. Przez osiem lat nie zapomniała o nim, często pisała do niego maile, które pozostawały bez odpowiedzi.

Poznajemy ją w trudnym momencie, kiedy próbuje poukładać wszystko od nowa, szuka pracy, a także wewnętrznego spokoju i chce rozliczyć się ze swoją przeszłością. Po bezskutecznych próbach znalezienia satysfakcjonującej pracy dziewczyna załamuje się i traci wiarę w poprawę sytuacji. Jednak z dnia na dzień wszystko zmienia się o 180 stopni jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Na horyzoncie pojawia się wymarzona, rewelacyjnie płatna praca, a wraz z nią mężczyzna, wydawałoby się, idealny. I gdyby w tym miejscu zakończyć historię, zwieńczona byłaby słynnym „i żyli długo i szczęśliwie”. Ale tak przyjemny los nie jest pisany Kamili. Za pozornym szczęściem kryje się drugie dno, los zaczyna rozdawać złe karty.

Powieść Katarzyny Michalak nie jest piękną bajką o marzeniach, które się spełniają. Niesie w sobie wiele goryczy, znajdziemy w niej niesprawiedliwość, śmierć, zdrady i niebezpieczne gry. Przepełniona jest różnymi emocjami, i pozytywnymi, i negatywnymi. Warto po nią sięgnąć, ma tajemniczą atmosferę i trzyma w napięciu od początku do końca.