Jego Świątobliwość Benedykt XVI, kiedy tylko dowiedział się o śmierci młodych pielgrzymów, wyraził swój ból i współczucie. "Ich pielgrzymkowy szlak - w imieniu papieża pisał z Watykanu kardynał Angelo Sodano - w dramatyczny sposób stał się końcem ziemskiego pielgrzymowania, jednak ufność w miłosierdzie Boże każe nam wierzyć, że znalazło ono swój cel w chwale Przedwiecznego Ojca".

Czy na wtorkowych spotkaniach rodzice spalonych rozmawiali o Bogu? O swoich pretensjach do Boga? Bo może najpierw do Boga, w którego wierzą, powinni je kierować? Jego winić?

Tego nie wiemy. O Bogu, jeśli rodziców o to zapytać, raczej mówić nie chcą. Bo co mieliby powiedzieć: że Boga w autobusie nie było? To gdzie był? Że co to za Bóg, który zabiera ludziom dzieci? Że Bóg jest zły? Kto by tak o Bogu śmiał mówić? Z Bogiem lepiej nie zadzierać, głosu na Boga lepiej nie podnosić. Trzeba się zgodzić, że był jakiś boski plan, którego nie pojmujemy. Trzeba ufać Bogu Ojcu. Jemu przecież ludzie zabili syna. On zna ten ból. Ale czy na pewno? [...]

A w Domu Ojca jest ciepło. Tam umarłe dzieci czekają na swe spłakane matki, na zbolałych ojców. Będzie spotkanie, wszyscy mamy to obiecane. Tylko nie trzeba się buntować. Bo Bóg nie jest winny niczemu. Na dowód naszej ufności postawmy Bogu kapliczkę*.


---
* Wojciech Tochman, "Bóg zapłać", wyd. Czarne, 2010, s. 208-209.