Małgorzata Gutowska-Adamczyk kojarzy się czytelnikom głównie z sagą "Cukiernia pod Amorem". Z pozytywnym nastawieniem sięgnęłam po jej powieść "Serenada czyli moje życie niecodzienne". Niestety, rozczarowałam się. Nie takiej lektury oczekiwałam.

Kasia Zalewska pracuje w teatrze Złota Ważka w Białymstoku. Jedzie pociągiem do Warszawy na ślub swojej koleżanki. Przypadkowo poznany mężczyzna, który myli ją ze znaną aktorką serialową Sereną Lipiec, staje się początkiem zmian w jej życiu. Okazuje się, że gwiazda zniknęła bez słowa, a Kasia ma ją zastąpić zarówno w serialu, jak i w życiu. Dwa tygodnie, bo tyle obowiązuje umowa, są zaplanowane co do godziny. Dziewczyna poznaje świat celebrytów od kuchni. Świat, wydawałoby się bajkowy, ale jednak bardzo smutny. Każdy ruch, każdy gest jest wcześniej zaplanowany. Tak naprawdę nie ma w nim miejsca na spontaniczność. Dwa dni przed końcem umowy wraca Serena. Czy to już koniec marzeń Kasi o wielkiej karierze? Czy wróci do Białegostoku?

Osobiście, bardzo drażniła mnie postać głównej bohaterki. Ta 30-letnia kobieta zachowywała się, jak podlotek. Jej dylematy były wprost śmieszne. Rozważania na temat: kocha, nie kocha, dlaczego kocha, albo dlaczego nie kocha, które zajmują większą cześć lektury są odpowiednie dla nastolatek. Dziwna również była, pasująca bardziej do wieku gimnazjalnego, częstotliwość zakochiwania się. A co gorsza, jej kochliwość kończyła się zazwyczaj w łóżku. Na wyjęte wprost z taniego romansidła wyglądało pojawianie się w pobliżu Kasi "rycerza na złotym rumaku". Milczeniem może pominę scenę kończącą powieść.

Jeśli chodzi o tę książkę, to jestem na nie. Niemniej jednak zdaje sobie sprawę, że są osoby, które z chęcią sięgną po "Serenadę...", i które będą nią zachwycone.

Serenada czyli Moje życie niecodzienne (Gutowska-Adamczyk Małgorzata)