Maud szybko nauczyła się ukrywać za niewidzialną maską swoje prawdziwe uczucia i myśli. W następnych latach ta umiejętność okazała się pożyteczna. "Zgodnie z wyznawaną zasadą staram się zachowywać poprawnie i być w miarę konwencjonalną wtedy, gdy przenikliwość i oryginalność nie są w cenie. Kiedy jestem przygnębiona, szukam schronienia w marzeniach (...). Zrozumiałam, że oba te światy pozostają w ciągłym konflikcie, dlatego postanowiłam chronić świat snów przed realnością. Posiadłam umiejętność spotykania się z ludźmi na gruncie, który nigdy nie był i nie będzie moim. Nauczyłam się ukrywać swoje myśli i uczucia, szczególnie takie, które w drapieżnym świecie nie mają racji bytu. Zrozumiałam wreszcie, że w tłumie nie warto szukać pokrewnych dusz (...)"*.


---
* Mollie Gillen, "Maud z Wyspy Księcia Edwarda", tłum. Zofia Stanisławska-Kocińska, wyd. Nasza Księgarnia, 1994